Enorme koopkrachtdaling en het consumentenvertrouwen op een triest dieptepunt. De inflatie stijgt naar gevaarlijke hoogte maar alles wat ons nu overkomt zijn nog steeds de gevolgen van het Kabinet Rutte I en de afspraken uit het Kunduz-akkoord.
Vier miljard aan bezuinigingen wordt gerealiseerd via de verhoging van het hoge BTW-tarief, dat sinds 1 oktober 2012 verhoogd is naar 21%. De nieuwe orkaan van lastenverhogingen moet ons nog bereiken maar die is nog niet aan land. Een regeringsverklaring is nog niet afgelegd door het nieuwe Kabinet van Mark Rutte en Lodewijk Asscher.
Nieuwe extreme lastenverhogingen hangen ons boven het hoofd. Nivelleren is het toverwoord van dit moment. Het nieuwe Kabinet Rutte II heeft een gigantisch probleem over zich afgeroepen door met verschillende plannen te komen die niet zijn uitgewerkt naar effectiviteit. Ondoordachte zienswijzen waarbij ook beide informateurs en secondanten verantwoordelijk voor gehouden kunnen worden. Een rollebollende start waarbij de oppositie in de Tweede Kamer de kans voorbij liet gaan om al direct af te rekenen met dit huidige Kabinet van Rutte en Asscher. Zij krijgt nu zelfs een herkansing maar of dit werkelijk van invloed is op de uiterste houdbaarheidsdatum, lijkt slechts een kwestie van dagen te zijn. Betonrot in de pijlers van de fundamenten van de brug, gekenmerkt door migrerende ontbindingsverschijnselen waren na slechts vier dagen al zichtbaar.
De casus is uiterst complex en informateur Wouter Bos van de sociaal-democraten speelde het spelletje poker prima. Tenslotte had hij al eerder een negatief stempel gedrukt op de Nederlandse politiek. Voorts vond hij het nodig met zwarte pieten nog eventjes een schop na te geven aan de liberalen die dit klakkeloos accepteerden en niet het inzicht hadden op de effecten.
De sociaal-democraten hebben zich inmiddels geconformeerd aan het Kunduz-akkoord en dat houdt in dat de verhoogde omzetbelasting in de vorm van een verlaagde Inkomstenbelasting gecompenseerd zou worden om vervolgens naar het volk terug te vloeien. Dit was een vast gegeven maar wat blijft er over van deze plannen, dat is de hamvraag. De hypotheekrenteaftrek aangepast, verhoogde assurantiebelastingen, snijden op ontwikkelingssamenwerking, het ontslagrecht en WW, het zijn slechts een paar punten. In de komende periode moet 46 miljard worden bezuinigd. Wellicht meer als we de Europese Unie nog verder moeten ondersteunen.
Bezuinigen is een leuk woord maar duidelijk is dat de overheidsfinanciën niet op orde zijn. In plaats van de hand in eigen boezem te steken worden bezuinigingen via lastenverzwaringen direct bij de hardwerkende gewone man weggesluisd en bij de ouderen. Nivellering prima, maar dan zouden de sterkste schouders het meest moeten bijdragen. Echter, de hoogste inkomens lijken volledig buiten schot te blijven. Hoezo nivellering en vergeten we juist niet om nog iets met onze eigen economie te doen? Uiteindelijk moet daar het geld vandaan komen. Hoe de tering naar de nering zetten als de economie diep in het slop zit? Juiste impulsen zijn dringend noodzakelijk om de economische bedrijvigheid sturing te geven. Tevens een stimulans waarbij de werkeloosheid een halt wordt toegeroepen. Scholing en recht op arbeid met het motto ‘geen gezeik, iedereen gelijk’ is blijkbaar een gepasseerd station. Of is het de bedoeling dat aan elke burger een uitkering wordt verstrekt?
De prikkel om te werken is er niet meer en de toekomst voelt uiterst onzeker. Dit onder meer gecreëerd door onprofessionele bestuurders die niet transparant kunnen communiceren. Ongeloofwaardigheid en het vertrouwen in onze politici gedaald tot een dieptepunt.
Dat de werkende middenklasse en ouderen alleen het gelag gaat betalen lijkt electoraal een brug te ver. Maar de beloofde lastenverlagingen uit liberale hoek gaan slinks verwerkt worden in juist hogere belastingtarieven, waar klaarblijkelijk bepaalde groeperingen de dans ontspringen. Alhoewel nu de zorgtoeslag in leven blijft en de algemene heffingskorting en arbeidskorting wordt verhoogd en voor de hogere inkomens wordt afgebouwd.
Inkomsten en uitgaven in overeenstemming. De tering naar de nering zetten en iedereen gelijke offers naar draagkracht zonder dat grote koopkrachtverschillen onze educatie, economie en toekomst ontwrichten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten