Groeide op als een kleine branieschopper met veel poeha in een beschermde omgeving. Maar wellicht dat dit net iets teveel van het goede was want Hendrik trok aan de kuierlatten en verkaste naar een andere land. Hij koos duidelijk voor een heel andere leven met een taal die hij nooit heeft kunnen leren. Zo ver weg met een cultuur die niet de zijne was, dat kon niet goed gaan. En zo gebeurde het dat Hendrik weer in zijn eigen vertrouwde omgeving terugkeerde.
Zat op de bok met vele paardenkrachten onder zich en nu zorgt Hendrik voor de dieren. Zeg maar het beestenspul die het met de huidige temperaturen moeilijk hebben. De dieren zijn blij met Hendrik want het spul loopt vrolijk achter de struise en enigszins kromgebogen Hendrik aan. Ook in de sneeuw die het pad in deze barre tijden wel bemoeilijkt.
De gedroogde grassprieten zijn nog steeds helemaal in beeld. Kruiwagens vol met hooi worden iedere dag opnieuw aangevoerd en Hendrik heeft wat met die geiten. Waarom en hoe is mij nog steeds niet duidelijk geworden. ‘Mot naar de geite’, hoor ik maar al te vaak en hij heeft altijd haast om als echte soigneur naar zijn viervoeters toe te gaan waarbij werkelijk alles tot in de puntjes op orde is.
Jong geleerd is oud gedaan zullen we maar zeggen. Geboren in het stro en nu weer in de weer met stro en hooi. Het is Hendriks doen en laten en iedereen is er blij mee. Ook de geiten.
Vrolijk Kerstfeest Hendrik ook namens alle dieren en de arreslede staat gereed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten