Anne en Zef

Boeiend maar bovenal indrukwekkende muziektheatervoorstelling in het Holocaust museum in Amsterdam. Een fictie die zich afspeelt in het hiernamaals. Een toevallige ontmoeting tussen de 15-jarige Anne Frank en de even oude Zef Bunga uit Albanië. Beide lotgenoten van het zinloze geweld. 
De Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog van de nazi’s in Amsterdam. Anne werd gedeporteerd via Westerbork en stierf in 1945 in het concentratiekamp Bergen-Belsen. 
Zef werd in Tirana het slachtoffer van de kanun ofwel bloedwraak.

Een opvallende opera met diepgang van de onvergetelijke herinneringen. 
Met veel emotie gebracht door sopraan Lilian Farahani als Anne en bariton Benjamin de Wilde die Zef speelde.  De muziek, gecomponeerd door Monique Krüs, werd gespeeld door een ensemble uit het Nederlands Philharmonisch Orkest / Nederlands Kamerorkest met als dirigent Huba Hölloköi. De regie was in vertrouwde handen van Corina van Eijk. Heel treffend werden de cultuurverschillen in woord en beeld, ondersteund door de zuivere rustieke klanken van het orkest, naar voren gebracht. Het verhaal meeslepend en het leverde in ieder geval wel een opvallende ontknoping op. Deze maand is de voorstelling in het Italiaanse Rome te zien.



Met een collega op weg naar de Rivierenbuurt waar herinneringen opnieuw tot leven komen. De tram waarin wij hadden plaatsgenomen werd in hartje Amsterdam bekogeld met stenen. Er over eens dat toeval niet bestaat en het verhaal van Anne en Zef werd nu versterkt door de omstandigheden van het moment. Tolerantie en respect voor elkaar heel ver te zoeken. Met die conclusie dat de geschiedenis zich gewoon weer kan herhalen.