Nora de Veld voelt zich thuis bij Berkel

‘Wat de mannen kunnen, kunnen wij ook’. De lijfspreuk van medeoprichtster en bestuurslid Nora de Veld.  Wij vroegen haar terloops naar de eerste periode van het vrouwenvoetbal bij Berkel. Het was wel de uitspraak waar in principe alles om draaide. Kortom de drijfveer om door te bijten en tot een acceptabel resultaat te komen.

 

De mannen van Rietje van der Hoek en Nora de Veld voetbalden in de hoofdmacht bij Berkel. Langs de lijn kijken was leuk maar de vrouwen wilde zelf ook sporten. Rietje was een gevierd handbaldoelvrouw maar de groep vrouwen wilde toch ook kijken of er nog andere sporten waren. Zoals bijvoorbeeld volleybal, maar daar kregen de meeste dames toch last van hun handen en polsen. Immers de huishoudelijke taken met kleine kinderen moest ook gewoon doorgaan.

De koppen kwamen bij elkaar en op 25 april 1975 werd door Rietje en Nora de vrouwen- en meisjesafdeling opgericht binnen cvv Berkel. De vrouwen wilden niets liever dan voetballen. De daad werd bij het woord gevoegd alhoewel het sportief niet zo gemakkelijk ging. De eerste wedstrijd werd met dubbele cijfers verloren en met Rietje in het doel was het toch even wennen omdat het doel wel een stukje groter was dan bij handbal. Gescoord werd er door Berkel niet maar de spirit en enthousiasme was wel de stimulans dat de juiste beslissing was genomen.
 

 

Het ledenaantal groeide door de specifieke methodiek van Nora. Families werden uitgeplozen en wie een dochter of nichtje had werd benaderd om lid te worden. Die wervingsacties waren absoluut doeltreffend. De dochters Linda en Mandy werden uiteraard ook lid. En natuurlijk ook Krista, de dochter van Rietje.
Nora nam tevens plaats in het bestuur om de belangen van de meisjes en vrouwen te behartigen. Dat ging niet altijd even gemakkelijk. ‘Moest echt ten strijde trekken om het een en ander voor elkaar te krijgen’, aldus Nora die later voor haar bestuurs inspanningen werd beloond met het erelidmaatschap. Nora is heel sterk sociaal betrokken en dat ook in het verleden. Zorgde vanuit de buurtvereniging dat Voetbalkampen in Berkel het levenslicht zag.

Haar man Johan verzorgde trainingen en was begeleider bij de wedstrijden. Opvallend is wel dat hij nog steeds door de meiden, die nu als vrouwen van middelbare leeftijd met kinderen op dorp nog steeds wordt herkend. Dat typeert dat wel degelijk iedereen zich bij de vereniging thuis voelt.
Trots zijn Johan en Nora op de kleinkinderen die uiteraard ook bij de blauw gele club voetballen. En daarbij is Nora nog steeds bij de thuiswedstrijden van het vlaggenschip aanwezig als ladyspeaker. Doet dat met veel bezieling en bevlogenheid en over stoppen wordt niet nagedacht. Still going strong, want het is en blijft haar vereniging Berkel waar ze zich volledig thuis voelt. Vooral door de sociale betrokkenheid en dat scoort altijd.