Raad van State laat Damplein Leidschendam met rust

Het hoogste rechtscollege deed afgelopen week in hoger beroep uitspraak inzake een slepende zaak uit 2007 omtrent het Leidschendamse Damplein. Omwonenden hadden bezwaar gemaakt tegen een in hun ogen onterechte verstrekte bouwvergunning. Daarbij kwam dat er in die periode geen Bestemmingsplan was voor het Damcentrum. Immers, de Raad van State had het toen geldende Bestemmingsplan afgewezen.

Al de eerdere bezwaren van omwonenden werden in de loop der tijd ongegrond verklaard. En ook nu koos de afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State de meest gemakkelijke weg. De in het hoger beroep zijnde inzet om herziening van de besluitvorming van destijds werd volledig afgewezen.

Enige discussie was er niet alhoewel het Bestemmingsplan 2011 niet in overeenstemming zou zijn met het Bouwplan. Maar daartegen werden geen bezwaren ingediend zodat het Bestemmingsplan 2011 onherroepelijk werd. Ook de elementen van de Europese Commissie inzake de verleende staatssteun werd volledig buiten de discussie gehouden. Dit lag in de lijn der verwachting aangezien de Europese wetgeving prefereert. Ook de wijze waarop de EC die beoordeling deed en waarbij de Raad van State zelf geen onderzoek verricht naar dit soort ontoelaatbare handelingen van overheidswege.

Toch lijkt deze uitspraak een logische te zijn maar zet juristen wel aan het denken. Een burger zou zonder geldige bouwvergunning een werk moeten afbreken. De overheid daarentegen, die zich in woord en geschrift bewust niet aan de wet houdt, krijgt het voordeel van de twijfel.
Tevens werd aangeroerd een vergoeding van de geleden en nog te lijden schade van de omwonenden. Die is wel degelijk aanwezig maar was niet ingebracht tijdens de in 2012 gevoerde rechtszaak. Normaal gesproken valt dit ook niet onder het hoofdstuk bestuursrecht. Dit dient separaat in een civiele procedure aan de orde te moeten komen.
Ondanks dat de bouw van het Damplein niet correct lijkt te zijn, laat de Raad van State deze voor wat het is.