Zonnewende

De langste dag of kortste nacht is onomstotelijk de zomerzonnewende. Het midzomerfeest of zomerzonnewende viel altijd samen met het Sint-Jansfeest. Op die dag werd de geboorte van Johannes de Doper traditioneel gevierd met het ontsteken van vuren. Een nieuwe periode werd dan ingeluid en volgens de Juliaanse kalender was dat op 24 juni.

Echter met de invoering van de Gregoriaanse kalender rond 1700 en later vielen die datums niet meer gelijk. De feestdag van Sint-Jan bleef op 24 juni maar de zomersolstitium, zomerzonnewende of langste dag werd volgens de wetten van de natuur op 21 juni een onweerlegbaar feit. In mythische verhalen altijd een vast omlijnd gebeuren waar de lezer niet omheen kan. De megalithische bouwwerken van Stonehenge of Wéris met duidelijke patronen van de stand van de zon bij opkomst en met de zonsondergang op 21 juni zijn hiervan een voorbeeld. Rond 3000 jaar voor Christus werden de stenen blokken in het laat-neolithicum in overduidelijke halve cirkelvormen aangelegd.

Een mysterieus geheel maar wel één met een boodschap. De opkomst van onze zon spectaculair vanwege het simpele feit dat de megalithische stenen dan in een lijn staan met de zon. En dat over tientallen kilometers lengte. Wel opvallend dat vlak bij de eerste steen in het oosten in Weris ook het bed van de duivel staat. Mystiek blijft het wel met vele legendes die de ronde doen.